Atlantisch ( Nr. 4 )


Kleine stukjes land worden voelbaar
in de rimpelingen van het voorhoofd
en mijn gedachten groeien uit tot eilanden  


Blauwe palm bladeren
trillen in de schaduw van de Zon


En ik huil


Draden van goud worden generaties lang doorgegeven


Maar de ijsbijlen breken het ijs te snel open
en alles smelt weg


machteloos verdwijnen de trefpunten
op het dartbord


En de boorplaatsen drinken gulzig het zwarte bloed
van de aarde op


En laten daarbij


niets anders dan bittere verwoesting achter zich




Bima Engels