In een moment




zie ik mijn adem ten ondergaan
op de bevroren huidlagen van mijn handen 


De straten glimlachen in de regen  


Actie en reactie volgen scherp elkaars bedoelingen 


Lege reclame borden worden onderweg vervloekt


In een ooghoek zie ik betonnen grotwoningen voorbij schieten  


Ik voel de regen niet meer 
Een viaduct
Haar druppels , muren die graffiti spreuken verkondigen over verroest gras
Een tijdelijke schuilplaats
waar ik stil kan staan , wachten
Omdat actie en reactie op deze plek niet bestaan .




Bima Engels