woordenpodium
Woordenpodium vormt een blog waar ik mijn eigen gedichten als dat van anderen kan tonen.
woensdag 5 november 2014
Atlas aarde
Bezonken , span ik blauwe ramen op
luchtfoto's
kijken voorbij de wolven realiteit
Een dodelijke ster van ijzer
neemt afstand.
Draden van vriendschap blijven intact
Overspannen een kloof
die verten van nacht maakt
Verlegd de horizon
En de horizon drijft niet meer
op de schouders van de oceaan
maar wordt een bol van water
En er ontstaan loopbanen
die ik omarm en verlies
wanneer ik mijn blauwdrukken
boven de akkerlanden
van het hoge noorden hou
Bima Engels
woensdag 8 oktober 2014
Een auto op de snelweg
Zo snel flitsen de beelden door me heen
sneller dan dat er een dag kan bestaan
vallen ze weg in mijn geheugen
Steeds sneller rennen de schaduwen en vormen een vergeet put
De harde realiteit wordt scherper in mij
en doet me beseffen dat
elke golf
ook weer verdwijnt in tunnels
snelwegen van tijd gaan er overheen
Niets blijft
Toch de schreeuw wordt avond
En de avonden maken plaats voor nieuwe plekken , nieuwe , prachtige gezichten
De dag schenkt haar prachtige plekken en prachtige ontmoetingen
als de tunnels van het denken ver weg achter ons liggen
Misschien is dan iets gebeurd waardoor dag en nacht niet langer meer bestaan
Bima Engels
woensdag 1 oktober 2014
Over laten aan
Thuishavens lossen op
verdwijnpunten
die komen , maar lopend komen
Weg reizen
Moeten reizen , ergens naar toe
waar vertrekpunten ontstaan
Slechts korrels van vriendschappen blijven
Verspreid over plekken , die niet langer meer deel uitmaken
van iets wat stil staat
Weg zijn allen wegen
die thuishavens laten ontstaan
en weer loslaten
Voetstappen verspreiden zich
die wonden loze sporen achterlaten
Bima Engels
Thuishavens lossen op
verdwijnpunten
die komen , maar lopend komen
Weg reizen
Moeten reizen , ergens naar toe
waar vertrekpunten ontstaan
Slechts korrels van vriendschappen blijven
Verspreid over plekken , die niet langer meer deel uitmaken
van iets wat stil staat
Weg zijn allen wegen
die thuishavens laten ontstaan
en weer loslaten
Voetstappen verspreiden zich
die wonden loze sporen achterlaten
Bima Engels
vrijdag 19 september 2014
donderdag 18 september 2014
Een wandeling
In de koelte van de avond
rust de stad
Stalen loopbruggen verbinden de oevers van de rivier
inkt zwart is het water
Nachtstip
een zeemeeuw
hout en staal praten tegen elkaar
ik ben dood op
en weet dat ik van staal moet worden
taal , ach taal ...
geeft vriendschap , alleen vriendschap
Maar dat verdwijnt , slechts draden blijven over
liefde is iets anders
iets wat ik nog niet ken ,
iets wat alles durft te bevatten
een wandeling , dat was het
een wandeling
Bima Engels
donderdag 11 september 2014
Stenen
Stenen
zijn denkbeelden
die ontstaan
maar moeten verdwijnen als ze gaan verstenen
opslagruimten van tijdstippen , momenten . , herinneringen ..
spiegels
die iets reflecteren
dat alleen het verleden en het nu omarmt
Een spel van mist dat me gewoon gek maakt
Zo staan er ineens bevroren gezichten voor mijn ogen die ik niet ken
die ik het liefst kapot wil slaan
Maar dan kwets ik als een wolf
Toch wordt jouw ademhaling warmer en rustiger
Woest waait het platte land door me heen , als je me verteld waar je vandaan komt
ik moet lachen
om iets wat ik erg mooi vindt
Het regent in mijn achterhoofd
maar een bitter , mooi ongeduld rent door me heen
Signalen ontstaan ineens in mij
die het piloten bloed sneller doen stromen , stromen ,stromen .....
Rivieren
De stenen vallen weg .
Ik zie vallen
Maar ik wil veel verder
ik wil weg , ..... de gekte van het leven in
Bima Engels
Stenen
zijn denkbeelden
die ontstaan
maar moeten verdwijnen als ze gaan verstenen
opslagruimten van tijdstippen , momenten . , herinneringen ..
spiegels
die iets reflecteren
dat alleen het verleden en het nu omarmt
Een spel van mist dat me gewoon gek maakt
Zo staan er ineens bevroren gezichten voor mijn ogen die ik niet ken
die ik het liefst kapot wil slaan
Maar dan kwets ik als een wolf
Toch wordt jouw ademhaling warmer en rustiger
Woest waait het platte land door me heen , als je me verteld waar je vandaan komt
ik moet lachen
om iets wat ik erg mooi vindt
Het regent in mijn achterhoofd
maar een bitter , mooi ongeduld rent door me heen
Signalen ontstaan ineens in mij
die het piloten bloed sneller doen stromen , stromen ,stromen .....
Rivieren
De stenen vallen weg .
Ik zie vallen
Maar ik wil veel verder
ik wil weg , ..... de gekte van het leven in
Bima Engels
dinsdag 2 september 2014
In alles
In alles leeft het verteren
Het omploegen van gedachten
Brokstukken aarde gaan stil door mijn handen
En het landschap gaat lopen
Stalen machines spannen draden en er ontstaan sporen
sneeuw wit zonlicht
Dat alles bevriest
maken mijn ogen ijs blauw
Bloemformaties trekken over grenzen ................niemandsland
de neusgatten van dieren dampen en brullen
Geloven niet langer meer dat er 1 plek bestaat
Want er zijn miljoenen oases waar je even mag zijn
miljoenen plekken waar je niets mag zijn
voordat de tegenwind komt
en stormen alles verwoesten
In alles leeft de wil om sporen achter te laten
om wegwijzer en raadgever te zijn
Stille vitaliteit
die de scherpte van een stuk brain voelt , voelt
hoe het mes snijdt
Toch weet , passeer je gedachten , ploeg ze niet langer meer om
Bima Engels
Abonneren op:
Posts (Atom)