Daar...




Het is nacht
En de steen is gevallen
De poel wordt helder blauw


De berg regens spoelen het strand schoon
En velen doel loze voetstappen verdwijnen in de golven
van de zee.
En maken plaats voor landkaarten
Die het luchtruim minutieus opmeten.


Drijven reusachtige zachtaardige rotsblokken
over de toren hogen bolwerken van de stad.


En langzaam gaan de ramen open
Die uitkijken over havens , luchtbellen , kranen en mistige diepten.


Sierlijk manoeuvreren de zilveren vrachtschepen door het stadsverkeer


En watervallen van glas vloeien uit over de plooien van het bed
En vormen daar meren van bevroren licht


Langzaam maken de rituelen de stad wakker.


Vogels kiezen het luchtruim , zwarte stippen in het niets


Aan de ontbijt tafel stromen gedachten ,verre signalen en vreemde talen binnen


Maar ineens ,




Zonder dat daar een rede voor is 




Alles ruim


want  er zijn geen stenen meer.






Bima Engels ( geschonken aan een dichter )