Voorbij Rex


Door de straten
valt de zon door de kieren van de stad


Zomer


Het kraanwater maakt me weer helder
En in de handdoek van mijn brain
flitsen , avondwinkels , straatlichten , cafés en het nacht leven voorbij.


Rusteloosheid jaagt me op


En het stille marmeren lichaam op de vensterbank
voelt hoe de glazen muren wegsmelten


Brokstukken water drijven over de stenen vloer  


En de ramen liggen voor mijn voeten
En de woonkringen van mijn familie en vrienden worden losgelaten
En maken plaats voor air


Graanvelden ontstaan
waarin de ijsbloemen worden gekoesterd door de zon


Ramen en tafels bestaan niet meer
En Oceanen van onzichtbare kracht stromen door de afgesloten huizen , tuinen , pleinen ,straten


winkelstraten gaan open
overlevingsplekken 


wonden


bloeddruppels worden opgelost


En de afval velden veranderen in weilanden


Zelfs jij , Rex wordt vergeten  


ja , elke grens van macht wordt gepasseerd


Domeinen houden op te bestaan
en maken plaats voor eindeloze nacht zeeën


die niets meer zijn


Daar


ontstaan   


Reusachtige lelies die de gedachten dragen


door de uitgestrekte vlakten van de dood 


alleen het verlangen om te leven bestaat nog








Bima Engels